Los Cañones del Parque del Muelle d’Avilés yá formen parte del Inventariu del Patrimoniu Cultural d’Asturies

Los Cañones del Parque del Muelle d’Avilés, , claru exemplu de l’artillería naval española del sieglu XVIII yá formen parte del Inventariu del Patrimoniu Cultural d’Asturies, xunta la estatua de Pedro Menéndez, tamién incluyía nesti inventariu.

El 18 de marzu pasáu la Conseyería d’Educación y Cultura del Principáu d’Asturies resolvió incluyir nel Inventariu del Patrimoniu Cultural d’Asturies una selección d’artillería histórico asturiana (resolvimientu publicáu nel BOPA del 27 de xunetu). Na mesma figuren los cuatro cañones que dende va décades atopamos nel parque avilesín del Muelle, flanqueando la estatua que la ciudá d’Avilés alzó a Pedro Menéndez a principios del sieglu XX y de la que ye autor l’escultor valencianu Manuel Garcí-González. Ye una imaxe de les más característiques del cascu históricu avilesín y el llugar nel que dan empiezu munches de les visites al cascu.

Curiosamente tán allugaos nun espaciu qu’en xineru d’este mesmu añu tamién foi incluyíu nel mesmu inventariu, el Parque del Muelle, que xunto col tamién avilesín de La Ferrera y otros parques y xardinos históricos de toa Asturies algamen esta distinción. D’esta manera nun mesmu espaciu allúguense dos elementos del inventariu: el mesmu parque y estos cañones.

Dellos estudios apunten a que vienen de la batería d’artillería que s’allugaba nel Castiellu de San Xuan de Nieva, xusto onde agora s’atopa’l faru que señala l’accesu a la Ría d’Avilés. Fora o non esti’l so allugamientu lo que ta claro ye que la posición estratéxica de la villa, al fondu d’una ría, fixo que dispunxera siempres de pieces d’artillería, de cañones, y éstos podríen ser exemplares que formaron parte d’esta posición.

La so datación ye de finales del sieglu XVIII. L’estáu de caltenimientu que presenten, a xuiciu de los historiadores que fixeron el catálogu, ye óptimo gracies al cuidu con que fueron calteníos. Tán protexíos por una capa de pintura incolora qu’impermiabiliza’l so esterior y dexa la so perfecta visión. Tán estremaos en trés partes y son un exemplu claru de l’artillería naval española del sieglu XVIII.