Ánxel Álvarez Llano faise col XVII Premiu Fernán Coronas

La Sociedá Popular de La Regalina dio anuncia del resultáu del so concursu de poesía, dedicáu al padre Fernán Coronas, escritor clásicu asturianu. La Casa Natal del Padre Galo sirvió d’espaciu pa dar a conocer al ganador, que nesti casu foi Ánxel Álvarez Llano, pol poemariu “Ensin salir de casa”.

El xuráu tuvo formáu por José Luis Rendueles, Carmen Guardado, Dori Méndez, Mar Marena y Félix Ferreiro, que destacaron “el precisu y estrictu usu de la llingua, la coherencia formal de tolos poemes y l’algame d’un ritmu tresparente y sonoru”.

L’autor ye un poeta bien conocíu na lliteratura asturiana. Ñació en Bo (Conceyu d’Ayer) nel añu 1958. Ye llicenciáu en Filoloxía Española y Especialista en Filoloxía Asturiana pola Universidá d´Uviéu. Collaborador en delles publicaciones como “Lliteratura”, “Lletres Asturianes”, “Rey Lagarto”, “Suplementos del Norte”, “El Fondo de la Verdad”, y “Suplemento de Cultura” del periódicu La Nueva España.

Ye xuráu de los premios lliterarios “Pepe Campo”, “Elvira Castañón” y “Cartes d´Amor” del conceyu d´Ayer, y del Premiu “Fernández Lema”, de L.luarca (Valdés). Davezu tien participao en presentaciones de llibros y alcuentros lliterarios aportando conferencies y comunicaciones: Feria del Llibru d´Uviéu, Feria del Llibru Asturianu de Xixón, Cursos de Branu de l´Academia de la Llingua cellebraos en Cangas de Narcea, na Xunta d´Escritores reuníos en Villaviciosa, etc. Como integrante del Colectivu Poéticu “Dazibao” participó n´acciones poétiques na Feria de Muestres de Xixón, Facultá de Filoloxía d´Uviéu, Foguera de San Xuan de Corvera, Selmana Cultural de La Felguera, etc. La so obra poética céntrase nel campu poéticu algamando los principales premios poéticos n´asturiano: “La mar con nome de muyer” (Premiu Elvira Castañón 1993); “El silenciu la viesca” (Premiu Vital Aza 1994); “Vieyos fuebos, fresques cenices” (Premiu Fernán Coronas 1995); “Na mesma piedra” (Teodoru Cuesta 2001).

Arriendes d´estos concursos tien publicaos los llibros de poesía “Les agües muertes” (1994); “Vieyos fuebos, fresques cenices” (1995) y “Güéspede del silenciu” (1996), y “Na mesma piedra” 2002. Ye, destamiente, antoloxista, editor y traductor de delles obres al asturián. Los primeros poemes d´Ánxel Álvarez Llano nacen de la necesidá d´espresar unos sentimientos onde l´intimismu xuega un importante papel, reflexando situaciones anímiques de desasosiegu, de falta d´esperanza y d´escasu enfotu.